Mieszkający od 30 lat we Wrocławiu prekursor awangardy w poezji i dramacie, nowator, choć silnie odnoszący się do tradycji romantycznej. Twórca niezależny, wielki samotnik przekonany o misji artysty pojmowanej jako stan wewnętrznego skupienia. Jego twórczość cechuje ascetyczna prostota, esencjonalność, posługiwanie się skrótem.
„Polityka zmieni się w kicz, miłość w pornografię, muzyka w hałas, sport w prostytucję, religia w naukę, nauka w wiarę.”
Poezja Różewicza wyraża tragizm osamotnionej jednostki, zagubionej w powojennym świecie zdominowanym przez widmo masowej śmierci, okrucieństwa, obojętności i cywilizacyjnego uniformizmu. Bohater jego wierszy jest osobowością zagrożoną rozpadem i chaosem. Dramat stworzony przez Różewicza jest niezwykle oryginalny, niemal odrębny, choć wielu dostrzega w nim wpływ awangardy paryskiej i teatru absurdu (Samuel Beckett, Eugène Ionesco). Ma on przy tym rys autobiograficzny i odnosi się do tradycji polskiej.
Różewicz opublikował m.in. tomy wierszy „Niepokój”, „Poemat otwarty”, „Matka odchodzi”, dramaty „Kartoteka”, „Kartoteka rozrzucona”, „Białe małżeństwo”, „Palacz”, a także zbiory opowiadań „Wycieczka do muzeum” czy „Próba rekonstrukcji”. Wielokrotnie tłumaczony i wydawany za granicą (jego książki ukazały się m.in. po angielsku, francusku, niemiecku, serbsku, szwedzku, duńsku i fińsku).
Otrzymał dziesiątki nagród, wyróżnień i odznaczeń, wśród nich Europejską Nagrodę Literacką w Strasburgu, Nagrodę Polskiego PEN Clubu, Nagrodę Silesiusa przyznawaną najwybitniejszym polskim poetom i order państwowy Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
